Ludzie Puszczy: Erwin Cetyński

Puszcza rozkochała w sobie wielu wybitnych artystów. Dziś opowiem wam o chyba  największym z nich Erwinie Cetyńskim, który poszukiwał tu natchnienia i tu wykuwał swój, rozpoznawalny na całym świecie, oryginalny styl. Młody Cetyński wędrował całymi dniami po Puszczy, zafascynowany jej urokiem, w poszukiwaniu obrazów, zjawisk, które stałyby się dla niego inspiracją, byłyby zaczynem jego twórczej działalności. I wreszcie  znalazł to czego szukał -prace kornika drukarza i jego krewniaków  wykonywane na miejscowych drzewach uznał za prawdziwe dzieła sztuki. Cetyński obdzierał zaatakowane drzewa z kory i oglądał z przejęciem wydrążone w łyku i miazdze korytarze. Podziwiał urodę głównego szybu i falująco odchodzących od  niego chodników. 

Po pewnym czasie przestało mu to wystarczać. Postanowił urozmaicić, zmodyfikować powtarzający się układ. Po studiach nad naturą kornika, uznał, że najlepszym sposobem na zaburzenie schematu jego pracy jest  zaaplikowanie feromonu żerowego. 

Po licznych eksperymentach Cetyński znalazł wreszcie właściwe proporcje. Dzieło zdezorientowanego kornika było zdumiewająco piękne, artysta nie mógł od niego oderwać wzroku. Wykonał sporo  fotografii, narysował kilka szkiców i zamknął się z nimi w swojej pracowni, żeby przenieść tę wizję na płótno.  

Zapętlony, dziko wijący się, ale niepozbawiony jakiegoś wewnętrznego porządku, system korytarzy oddziaływał z ogromną siłę na widza. Już pierwsza wystawa Cetyńskiego spotkała się z entuzjastycznym przyjęciem. Po sukcesie wernisażu w Wielkim Mieście, szybko nadeszły zaproszenia z największych galerii sztuki w Paryżu, Londynie, Nowym Jorku i Tokio. Kolejne wystawy już tylko umocniły pozycję Cetyńskiego na arenie międzynarodowej, a obrazy nawiązujące do cyklu kornikowego nadal osiągają niebotyczne ceny na najważniejszych aukcjach w kraju i za granicą.